Stanisław Wyspiański „WESELE”
Premiera 30 września 2000 roku
Muzeum Wsi Opolskiej w Opolu (Bierkowice)
Poemat Narodowy, jakim jest niewątpliwie „WESELE” Stanisława Wyspiańskiego, mówi o pragnieniach naszych ojców z przed stu lat, ale możemy dostrzec w nim także tęsknoty i niepewności nas współczesnych.
Walka o Polskość to nie tylko walka wręcz, to także walka o „Polskiego Ducha”, o „Polską Tradycję”, o znalezienie swojego miejsca we wspólnej Europie.
Ponadto jest utworem mówiącym o odpowiedzialności, ogromnej odpowiedzialności osób, którym został dany „Dar” przewodzenia ludziom.
Taki „Dar” w nieodpowiednich rękach, może doprowadzić do utraty najcenniejszych naszych wartości, naszych tęsknot i marzeń.
Andrzej Czernik
Opracowanie tekstu i reżyseria: Andrzej Czernik
Scenografia: Bolesław Polnar
Kompozycja świateł: Grzegorz Cwalina
Muzyka: Grzegorz Guzik
Aranżacja muzyki ludowej: Aleksander Kościów
OSOBY:
GOSPODARZ – Jacek Dzisiewicz
GOSPODYNI – Ewa Wyszomirska
PAN MŁODY – Mirosław Bednarek
PANNA MŁODA – Arleta Los-Pławszewska
JASIEK – Norbert Kaczorowski
KASPER – Maciej Namysło
POETA – Wiesław Cichy
POLITYK – Bartosz Zaczykiewicz
NOS – Dariusz Skowroński
KSIĄDZ – Zdzisław Łęcki
MARYNA – Grażyna Misiorowska
RADCZYNI – Zofia Bielewicz
CZEPIEC – Waldemar Kotas
ŻYD – Grzegorz Minkiewicz
RACHEL – Elżbieta Piwek
KASIA – Beata Wnęk-Malec
HANECZKA – Małgorzata Szczerbowska
ZOSIA – Paulina Jóźwicka
OSOBY DRAMATU:
CHOCHOŁ, STAŃCZYK, HETMAN, RYCERZ CZARNY, WERNYHORA: Michał Świtała
MUZYKANCI:
Anna Hryniów-Kościów, Tadeusz Berlik, Eugeniusz Mirek, Lidia Kamecka
Asystent reżysera: Justyna Bartman
Operator światła: Daniel Jaskuła
Akustyk: Krystian Kocot
Fragment recenzji:
Zespół teatralny: inscenizator, scenograf, muzycy oraz aktorzy doskonale zakomponowali całość sceniczną. Reżyser rozpisał przedstawienie na nuty o odmiennej stylistyce, tworząc jednolitą całość mieniącą się różnymi znaczeniami.
Gospodarz (Jacek Dzisiewicz) stworzył postać dawnego Polaka, pełnego dumy i godności. Gospodyni (Ewa Wyszomirska) użyczyła roli kolorytu rodzajowego i ciepła matczynego. Pan Młody – Mirosław Bednarek – zagrał postać młodego człowieka lekko naiwnego i pełnego entuzjazmu. Panna Młoda – Arleta Los-Płaszewska – w swojej roli połączyła prostotę z wdziękiem. Pełnego kompleksów polityka, niepewnego swoich racji, brak poglądów ukrywającego pod płaszczykiem cynizmu, zagrał Bartosz Zaczykiewicz. Nos – trudna rola Dariusza Skowrońskiego – bo jak pokazać pijanego inteligenta na scenie, aby nie popaść w naturalizm lub teatralny banał? Z pijackiego bełkotu przemawiała rozpacz i poczucie jeszcze jednej przegranej szansy.
Alfred Wolny
Gazeta w Opolu
2.10.2000 r.
